Ter inleiding

Elke morgen staan we op met dezelfde overtuigingen van gisteren en stellen we vast dat vandaag het vervolg is op gisteren. Deze overtuigingen zijn de verborgen handleiding waarmee we invulling geven aan ons leven en dat leven vormgeven. De aard van overtuigingen is beperktheid; beperkt zijn als mens in wat mogelijk is en de beperkte mogelijkheden die zich voor schijnen te doen in het leven. De aard van overtuigingen is beperktheid omdat wie de waarheid kent over zichzelf geen overtuigingen meer nodig heeft: wie zichzelf kent rust in zijn, rust in leven, rust in zichzelf. Dan heeft zich van binnenuit geopenbaard, ontvouwen, wat altijd al inherent aanwezig was en altijd zal zijn: dat de mens in essentie een wezen is met onbeperkte mogelijkheden om zich uit te drukken, op dezelfde manier als hij nu zijn onbeperkte mogelijkheden uitdrukt via (zeer) beperkte overtuigingen. Zichzelf kennen is de verbondenheid ervaren die alle levende en niet-levende wezens met elkaar verbindt. Vanuit dat weten en ervaren, zal er een 'andere' mens opstaan, een mens die niet blind zijn zogenaamde tekortgevoelens najaagt ten koste van wat of wie dan ook en de basis is van hebzucht, het leegroven van natuurlijke hulpbronnen, etc. etc. Geen competitie meer om te bewijzen dat je 'beter' bent dan iemand anders maar samen spelen en werken. Elke dag dat we beperkte overtuigingen blijven koesteren, zullen we blind najagen wat deze overtuigingen ons constant influisteren; influisteringen die we al lang niet meer (kunnen) horen omdat we ze niet meer ter discussie stellen. Het kost moed om de - beperkte - zekerheden die je nu ervaart in jezelf en je leven, ter discussie te stellen. Misschien was je blij dat je, na een verwarrende kindertijd om te proberen te doorgronden wat 'hier' aan de hand is, een relatieve rust te ervaren en dat je niet alleen staat in je overtuigingen die schijnbaar bevestigd worden door alle mensen die je in je leven bent tegengekomen. Moed, omdat je al aan voelt komen dat er misschien weer verwarring op je pad zal komen. Een kleine geruststelling: het is dezelfde verwarring waar je al zo lang mee rondloopt. De verwarring is eigenlijk nooit echt 'opgelost' omdat de keuze die je hebt gemaakt - meegaan in de overtuigingen van je ouders en vrienden - een 'tweede keus' was. De eerste keus is en blijft: ont-dekken wat je werkelijk in essentie bent. Dat is en zal altijd het doel zijn van het menselijk leven; bewustzijn dat zich bewust wordt van zichzelf.

 

Spirituele psychologie is de psychologie (zielkunde) die onderzoekt wat de mens is voordat hij of zij geconditioneerd is geworden door opvoeding en cultuur. (De 'gewone' psychologie onderzoekt de geconditioneerde mens. De conclusies van zo'n onderzoek zullen zijn dat slechts de conditionering blootgelegd wordt van die mens en de conditionering van de cultuur waarin hij is opgegroeid en niet de mens zelf. Maar bij de geboorte is nog geen mens geconditioneerd) Immers, de opvoeding en de cultuur waarin dat gebeurt, gaat al uit van voor-onderstellingen; er zijn dus al ideeën/overtuigingen over wie of wat de mens is. Het is het verschil tussen de Waarheid van het verschijnsel mens en denken te weten wat de mens is. De mens, jij en ik, gaan vooraf aan overtuigingen en ideeën, hoe mooi die overtuigingen ook moge zijn. In de meeste culturen en zeker in de Westerse, wordt in de psychologie uitgegaan van de stelling van Descartes : "Ik denk, dus ik ben." Waar Descartes zich niet van bewust was, was dat hij ook bestond als hij niet dacht, bijv. in z'n slaap. Hij was zich niet bewust van het feit dat hij die gedachte had. Als je wil onderzoeken wie je bent, ga je nadenken; nadenken, overdenken wie je bent. Dat betekent dat het onderzoek naar wie jij bent zich afspeelt in het denken, in jouw denken, beter nog: in jouw gedachtewereld.

De gedachtewereld is de totale som van alle ideeën en overtuigingen die je al hebt over o.a. jezelf, het leven. In die wereld ga je vervolgens op zoek naar wie je bent. De grenzen van je zoektocht in je eigen gedachtewereld zijn dus je eigen overtuigingen. Een voorbeeld van hoe zoeken op die manier eruit ziet; Een vrouw loopt buiten te zoeken naar iets. Er komt een man langst en die vraagt wat ze kwijt is. Ze zegt dat ze een oorbel verloren is. De man helpt mee zoeken maar tevergeefs. Uiteindelijk vraagt hij aan de vrouw waar ze de oorbel precies verloren is. Binnen zegt ze, maar daar is het te donker om te zoeken.

Het lijkt heel erg op waar we ons zelf kunnen vinden, daar, waar het donker is, de ruimte in onszelf waar geen gedachten heersen (letterlijk en figuurlijk). Zoals in elke donkere ruimte waar je binnengaat je niets ziet en pas na enige gewenning aan de duisternis dingen gaat onderscheiden, gaat het proces van bij jezelf naar binnen gaan op dezelfde manier. In eerste instantie is er nog het rumoer van de gedachten, want zomaar plotseling, wanneer je maar wil de gedachtestroom stilzetten, is voor de meesten een onmogelijke opgave. Dit proces heet mediteren; langszaam maar zeker op een punt komen in jezelf waar de gedachtestroom geen aandacht meer krijgt en er alleen bewust zijn is. Voor wie dit nog nooit ervaren heeft, klinkt dit misschien als abacadabra. Je bent je dan nog niet bewust van het feit dat je gedachten hebt. Je hebt het gevoel dat gedachten bepalen wie je bent. Hoe is dat zo gekomen?

De herkomst van het gevoel van afscheiding: het begin van het ego: 'Ik tegen de rest van de wereld'.

Bij de intrede op deze Aarde, bij onze geboorte, verlieten we de moederschoot die de bron was van ons bestaan. In de baarmoeder werd voor alles gezorgd wat we nodig hadden om te overleven. Van onszelf werd niets verwacht; het was genoeg om er alleen maar te zijn. Dat vredevolle bestaan in de baarmoeder duurt niet eeuwig: op een bepaald moment houdt de baarmoeder op met groeien, maar niet de baby. De baarmoeder wordt een nauwe cel die eerder een opgesloten gevoel geeft. De geboorte zelf is enerzijds een bevrijding uit die te nauwe ruimte en anderzijds een ervaring die in schril contrast staat met de vredevolle periode in de baarmoeder waarin we - letterlijk - gedragen werden door een 'krachtbron' buiten onszelf. (vandaar dat we het zo fijn vinden om voortbewogen te worden door voertuigen - auto, trein, vliegtuig - waarvan de krachtbron ook buiten onszelf zit en waarbij je vaak bijna in dezelfde houding zit als in de baarmoeder)

Het geboorteproces zelf is een intensieve ervaring en wordt gedeeltelijk bepaald door de hulp die er is om je te helpen - de verloskundige of arts. ( meer informatie over het doorsnee geboorteproces kun je vinden onder LeBoyer) De manier waarop we geboren worden en hoe we dat ervaren, staat in schril contrast met de periode - in de baarmoeder - daarvoor. Het geboorteproces lijkt vaak op een grote strijd met een aan paniekgrenzende hulpverlening. Kijk maar eens naar de diverse Bevallingsprogramma's op tv. Is dat een liefdevolle, ontspannen sfeer rondom het kraambed? Niet echt. Dat is de wereld waarin we terecht komen: een wereld vol spanning. Een groter contrast is bijna ondenkbaar.

Je hebt niet veel voorstellingsvermogen nodig om tot de conclusie te komen dat je het gevoel hebt - als pasgeborene - dat je los bent van de Bron; letterlijk natuurlijk van de fysieke bron van waaruit je net gekomen bent en figuurlijk van de Bron die eerst altijd in alles voorzag wat je nodig had. Nooit kwam voeding te vroeg of te laat. De temperatuur in de baarmoeder was altijd behaaglijk en de omstandigheden waren komfortabel. (Niet voor niets wordt de hemel als zo'n plek omschreven: een plaats waar je nooit meer iets hoeft te doen, eeuwig-niets-doen, in alles wordt voorzien. Dat is alleen een zalig idee voor wie zijn of haar leven ervaren heeft als een eeuwigdurende strijd. Eigenlijk is het een terugverlangen naar de baarmoeder, maar niemand blijft - gelukkig - eeuwig in de baarmoeder.)

De Wetmatigheden in het Universum

De allerhoogste Waarheid is een Waarheid die ALTIJD WAAR is, ongeachte wie je bent of waar je bent.

Wat is ALTIJD, OVERAL, VOOR IEDEREEN GELIJK, WAAR?

Dat gedachten creatief zijn. In de praktijk van alle dag zijn dat die gedachten die in ons onderbewustzijn opgeslagen liggen en die we overtuigingen noemen of konklusies. Het zijn de kerngedachten over wie wij denken te zijn en wat wij denken wat het leven inhoudt.

(Je zou hier tegen in kunnen brengen dat het niet waar is dat gedachten creatief zijn. Dan zul je nooit de overeenkomst zien tussen je eigen overtuigingen en de manier waarop je je leven ervaart. Ook die gedachte is dus creatief!)

Wát je ook denkt over jezelf toon je daarna blindelings aan doordat je jezelf alleen maar beoordeelt met diezelfde gedachten over jezelf. Je kunt daar op geen enkele manier aan ontsnappen. Wat je wel kunt doen is onderzoeken of die gedachten wel kloppen en ze veranderen. Gedachten veranderen klinkt misschien raar, omdat de gedachten die je nu hebt 'vanzelf' komen. De reden daarvoor is dat je overtuigingen vaak gekoppeld zijn aan onverwerkte gevoelens. Dat is een beetje een vicieuze cirkel; je gedachten bevestigen gevoelens en gevoelens stromen niet door omdat je gedachten zeggen dat ze kloppen met 'de werkelijkheid.'

Als je weet dat jouw overtuigingen de bril zijn waarmee jij naar jezelf kijkt, kun je je misschien voorstellen dat je met een andere overtuiging anders naar jezelf zou kijken. Een voorbeeld: als we een negatief beeld hebben van onszelf en iemand geeft ons complimenten, dan zijn we zelf de eerste om dat compliment weg te relativeren: "het stelde niets voor," "iedereen had het kunnen doen," "ik had het eigenlijk nog beter kunnen doen." Enz. enz. Meestal zorg je ervoor als je een negatief zelfbeeld hebt, om op de achtergrond te blijven, geen aandacht naar jezelf te leiden. En zo hou je je eigen overtuigingen in stand; je laat niets toe wat in tegenstelling is met je eigen overtuiging(en).

Het zogenaamde affirmeren (bevestigen) van iets positiefs naar jezelf toe ("ik ben goed zoals ik ben") zal het gevoel dat je hebt - en wat niet klopt met wat die affirmatie zegt - in je bewustzijn brengen. Het is dus een goede manier om wat je werkelijk denkt over jezelf bewust te worden. Je kunt zelfs lichamelijk misselijk worden door jezelf positief en liefdevol te behandelen. Mensen gaan soms braken; "het is teveel om te accepteren." Affirmaties zijn eigenlijk 'breekijzers' om je eigen negatieve gedachten over jezelf 'open te breken.' (Byron Katie benadert dit met haar 4 vragen, waarbij je jezelf afvraagt of het werkelijk waar is wat je denkt/zegt, of iedereen het er mee eens zou zijn, en hoe het voelt als je die gedachte hebt en wie je zou zijn als je die gedachte NIET zou hebben)

Nu, gevoelens stromen door je heen, behalve..... als je bang bent om bepaalde gevoelens te voelen. Dan 'bevries' je de gevoelsstroom, je knijpt je adem af en het gevoel wordt 'onafgemaakt' als spanning ergens in je lichaam opgeslagen. De macht die aan (bepaalde) gevoelens toegekend wordt, is buiten alle proporties. Hoe kan iets wat zich in jou voordoet, groter zijn dan jij. Hoeveel liter water gaat er in een literfles? Waarom denk je dan dat er een oceaan aan gevoelens in jou past? (Eckhart Tolle noemt deze som van opgeslagen spanning, wat eigenlijk gevoelens zijn die niet volledig doorgestroomd zijn, het PIJNLICHAAM. Als het pijnlichaam niet doorzien wordt - je bent je er niet van bewust - zal het zich continue vernieuwen d.m.v. situaties die je gebruikt - onbewust - om 'het gelijk van je eigen overtuigingen' aan te tonen. Lees meer daarover in Tolle's boek Een Nieuwe Aarde)

Wat er werkelijk aan de hand is als je in contact gaat met een bevroren gevoel, wordt goed geillustreerd door het volgende voorbeeld:

Als een luchtbel vastzit aan de bodem van een rivier heeft die een bepaalde omvang. Op het moment dat de luchtbel loskomt van de bodem en begint op te stijgen naar de oppervlakte, wordt hij steeds groter. Hij wordt niet echt groter: hij neemt steeds meer zijn werkelijke omvang aan omdat de druk waarmee hij was samengeperst op de bodem, steeds minder wordt. Als hij aan de oppervlakte komt lost hij vanzelf op in de lucht.

Zo gaat het ook als je in contact komt met een bevroren (vaak 'oude gevoelens' genoemd, maar wat is 'oud' als je er nu last van hebt?) gevoel: naarmate je dat gevoel toestaat door te stromen (te voelen), lijkt het gevoel groter te worden: de druk waarmee je het al die jaren hebt tegengehouden, wordt minder. En als het gevoel aan de oppervlakte van je bewust zijn komt, lost het op en wordt er ruimte ervaren, ontspanning, het loste op.(De angst om dit proces toe te staan, wordt veroorzaakt omdat je je op dat moment volledig met dat gevoel identificeert; '' help, ik los op'')

Je kunt je voorstellen dat je op die manier uiteindelijk alleen ruimte zult ervaren als er geen bevroren gevoelens meer in je lichaam liggen opgeslagen. Je gaat je lichaam ervaren zoals het altijd al was: een kanaal waar energie door stroomt. Het lichaam is dus geen 'accu' die soms opgeladen moet worden als we 'leeg' zijn. Paradoxaal, want als we werkelijk 'leeg' zijn stromen we over van energie. Hier wordt met 'leeg' bedoeld dat iemand vanwege zijn onwetendheid tegen zijn eigen stroom aan het inroeien geweest is en nu moe en uitgeput is van al die moeite doen. Werken met de Spiritueel Ademen techniek, maakt je snel bewust dat het je eigen weerstand is die er voor zorgt dat bepaalde gevoelens niet door mogen stromen. Van jou. En die weerstand wordt bepaald door overtuigingen die jij hebt. De vicieuze cirkel, weet je nog? (Stel je voor dat een hond het idee heeft dat hij een aap is. Elke dag opnieuw probeert hij in bomen te klimmen om ook van tak naar tak te kunnen springen. Op een dag kan hij gefrusteerd neervallen, uitgeput, omdat het niet wil lukken. Hij heeft een 'burn-out'. Hij denkt dat hij het misschien verkeerd heeft aangepakt, andere technieken moet gebruiken. Maar de oplossing van zijn 'probleem' is dat hij inziet dat hij geen aap is maar een hond. Als dat geaccepteerd kan worden, stroomt het leven weer vanzelf; de hond gaat mee met zijn eigen stroom, drukt zijn eigen wezen uit. Leven gaat dan moeiteloos.)

Iedereen kent de uitdrukking 'teveel in je hoofd zitten.' We kennen zelfs mensen die 'altijd in hun hoofd zitten.' Meestal bedoelen we daar mensen mee, waarvan we het idee hebben dat ze hun gevoelens nooit laten prevaleren boven hun verstand. In de politiek worden deze twee stromingen links (met gevoel) en rechts (met verstand, rationeel) genoemd. Hier wordt een scheiding aangebracht tussen denken en voelen, tussen het hoofd en het hart. Deze scheiding wordt door het denken aangebracht. Het denken vindt iets en trekt een conclusie. Vanwege opvoeding en conditionering zal de een zich wat letterlijker aan de opgelegde 'regels' houden ("rechts") en de ander is er wat soepeler in ("links"). Beiden zijn het resultaat van overtuigingen die - onbewust - verankerd liggen in het onderbewustzijn. We zouden het volledig verankerd zijn met de aangeleerde regels, geboden en verboden, een soort trance kunnen noemen. Je bent dan onbewust in de ban van overtuigingen. Je ervaart absoluut niet dat je geleefd wordt door overtuigingen; alsof je zelf niets te beslissen of te bepalen hebt. Er ontbreekt een heel essentieel deel: bewust zijn. We kennen waarschijnlijk in onszelf een periode in ons leven dat we ons niet bewust waren van bijv. de manier waarop we iets deden en waar we ons van bewust werden door bijv. de reactie(s) van onze omgeving. Daarvoor had je er 'geen erg in' om het eens in gewoon Nederlands te zeggen. Ergens 'geen erg in hebben' betekent eenvoudig onbewust zijn. Je weet niet waarom je iets doet; je leeft op een automatiese piloot. De automatiese piloot is je opvoeding: van je ouders, de maatschappij, tezamen je conditionering genoemd en lijkt op het instinctieve leven van dieren.

Een mooie metafoor voor dit proces van je overtuigingen uitdrukken in het leven en denken dat dat de waarheid over jezelf en/of het leven is: een filmprojector heeft een sterke lamp (onze essentie) die wit licht uitstraalt. Als dat licht op een scherm (de wereld) geprojecteert wordt, zien we een wit scherm. Op het moment dat we een reeks gekleurde plaatjes (onze gedachen, overtuigingen)voor de lens van de lamp (onze essentie, bewustzijn) plaatsen, lijkt het alsof we de realiteit waarnemen op het scherm (onze ervaring van wat wij denken wat het leven inhoudt; ons eigen verhaal). Een film bestaat uit foto's: stilstaande plaatjes. Pas als we de opeenvolgende stilstaande plaatjes snel achter elkaar projecteren, lijkt er beweging te zijn, een verhaal dat vertelt wordt. Op dezelfde manier plaatsen wij onze ervaringen in ons leven achter elkaar en als we er dan naar terugkijken, lijkt het '' de film van ons leven''; ons ''verleden'', het verhaal van ons leven. Maar wij zijn niet WAT we ervaren hebben, maar de TOESCHOUWER van wat plaatsvindt en plaatsgevonden heeft.

De kern van de zaak is dat jij uitdrukking geeft - bewust of onbewust - aan jouw overtuigingen met behulp van de Levensenergie die door je heen stroomt.

Aan de ene kant heb je de mens die zich daar totaal niet van bewust is (en eigenlijk leeft als een dier die leeft op zijn instinct zonder daar bewust van te zijn) en aan de andere kant de mens die zich volledig bewust is geworden van bewust zijn. En tussen deze twee polen is er een grote verscheidenheid aan wel of niet bewust zijn van zichzelf. Het bewust zijn ontvouwt zich van binnenuit en kent verschillende stadia. Bewust worden kan in feite niet aangestuurd worden want de impuls komt in ieder mens van binnenuit. Maar zo gauw de impuls zich aandient kan het gevoed worden. Bewust worden is dan ook geen stap voor stap proces. Aangezien iedereen al bewust zijn is (iedereen is al compleet), kan er elk moment een openbaring plaatsvinden van wat er al is. Soms wordt dat een Radicale Ontwaking genoemd: iemand ervaart zichzelf plotsklaps buiten zijn gedachtewereld; hij/zij ervaart zichzelf als 'Ik Ben.' Afhankelijk van de mate van iemands (on)bewust zijn, zal die ervaring overeenkomstig geinterpreteerd worden. In het boek The Translucent Revolution van Arjuna Ardagh, komen verhalen aan de orde van radicale ontwaking bij zeer uiteenlopende mensen, onder zeer uiteenlopende omstandigheden. Een paar voorbeelden die beschreven worden:

Toen Gay Hendricks vierentwintig was, woog hij honderdvijftig kilo, rookte hij twee of drie pakjes sigaretten per dag, en worstelde met een vreselijk huwelijk. Op een dag, terwijl hij aan het schaatsen was in New England, gleed hij uit en sloeg hij met zijn hoofd op het ijs. Hij had het ijs niet hard genoeg geraakt om buiten bewustzijn te raken, maar wel hard genoeg om de Iago trance voor een moment te doorbreken. (Ardagh noemt het ego de Iago-trance, naar Shakespeare's Othello)
            “Door de klap raakte ik in een veranderde staat van bewustzijn waar ik dat gevoel had van open ruimte. Van daaruit kon ik mijn gevoelens waarnemen, kon ik waarnemen waar mijn spieren gespannen waren vanwege deze gevoelens, en kon ik zien dat al die spanning weerstand bood aan sensaties die ik mezelf niet toestond te voelen. Toen ik uit die veranderde staat van bewustzijn kwam, die volgens mij ong. twee minuten duurde, begon ik me weer bewust te worden komen van mijn lichaam. Ik kon voelen hoe mijn persoonlijkheid zich weer opnieuw in elkaar zette.
            “Ik kan me het hartverscheurende gevoel herinneren: ‘Oh, mijn God, ik ga weer terug in dezelfde oude persoon.’ De laatste gedachte die ik had voordat mijn persoonlijkheid weer op zijn plaats glipte, was, ‘Okay, wat het ook kost, ik ga een manier vinden om vanuit die ruimte te gaan leven.’ Dat was mijn laatste belofte, en toen, plotseling, Boem! was ik weer terug in mijn lichaam. Terug in datzelfde lichaam dat een sigaret wilde en weer moest worstelen met mijn verschrikkelijke huwelijk en al het andere.
            “Ik kon zo niet langer leven, want ik moest de manier vinden om opnieuw in die ruimte te kunnen zijn. Ik heb jarenlang uit proberen te zoeken hoe ik daarin kon leven, via meditatie en vele andere manieren. Toen ik eenmaal die ruimte opnieuw ervoer, was de volgende stap om erachter te komen of ik die vast kon houden in de relatie.”

De Heer Sprak tot Mij!

Anderen integreerden radicale ontwaking in een persoonlijk geloof systeem of theologie. Sandy zong op een zondag in een kerkkoor, toen plotseling alles veranderde. Ze kon nog steeds de stemmen horen, ze zag de andere monden bewegen, toch werd alles stil, alsof het geluid van een TV afgezet was, waarvan ze niet eens gemerkt had dat hij aanstond. “De geluiden waren gemaakt van stilte,” vertelde ze me. “Ik kon de perfectie van alles voelen, alsof een hand me streelde en me vertelde dat alles perfect was. Er was zo’n zoete, zoete vrede.”
Dit gevoel van vriendelijkheid, gekoppeld aan het feit dat het in een kerk plaatsvond, leidde er voor Sandy toe dat ze geloofde dat ze een boodschap van Jezus ontvangen had.
Ze interpreteerde haar ervaring als iets van “buiten af” in plaats van wat al hier is. Op deze manier, kan de eenvoudige realiteit, buiten het denken, geïnterpreteerd worden als een boodschap van God of een profeet, een vorig-leven herinnering, of zelfs een bezoek aan een of andere hogere sfeer of hemel.
            Vele jaren later, toen Sandy andere mensen ontmoette die gelijkaardige ontwakingen buiten het denken ervaren hadden, werd haar behoefte om haar ervaring vorm te geven via haar geloofsysteem minder.

Uit The Translucent Revolution, Deel I, Hoofdstuk 3, (vert. Karunesh)

 

Velen hebben zo'n moment van radicale ontwaking voor wie ze zijn, gehad d.m.v. het gebruik van bepaalde drugs. Maar als niet doorzien wordt op zo'n moment dat je je Zelf ervaart, wordt het vaak een piekervaring genoemd en een herinnering waar je later nog eens aan terug kunt denken. Op het moment dat doorzien wordt dat je niet bent (en nooit was) wie je altijd dacht, verdwijnt niet per se je conditionering: wat wel verandert is je houding ten opzichte daarvan. Nu je weet dat je niet je conditionering bent, kun je die gemakkelijker gadeslaan. Conditionering is een 'taaie rakker' die inmiddels diepe sporen heeft getrokken. Maar eens dat het doorzien is, is er eerst ruimte, daarna wat zich daar in afspeelt.

'Ruimte scheppen' in jezelf klinkt een beetje vreemd want je bent in essentie ruimte; je hebt je - al dan niet volledig - geïdentificeerd met wat zich in de ruimte heeft voorgedaan of voordoet: gevoelens en de overtuigingen die daar mee gepaard gaan. Jezelf ervaren in volledig ontspannen staat van zijn, dus inclusief geen-gedachten, maakt je bewust van wat is voordat je overgaat tot handelen, tot iets doen vanuit bepaalde gedachten. De eerste confrontatie als je Spiritueel Ademen gaat beoefenen is dat je er achter komt dat je je ademhaling minder vertrouwt dan je eigen gedachten. Omdat de in- en uitademing verbonden worden, wordt onmiddellijk duidelijk dat de pauze tussen in- en uitademing gebruikt werd door de gedachtewereld, (door het denken, het ego, de persoonlijkheid), om afwegingen te maken: wel of niet door laten stromen, wel of niet accepteren wat gevoeld wordt, gedacht wordt. Maar als de ademhaling gevolgd wordt, i.p.v. gedachten en/of gevoelens, wordt vanzelf geopenbaard wat vooraf gaat aan denken: ruimte, bewust zijn, ZIJN.

Omdat we zo gewend zijn om onze zintuigen te volgen, die van nature gericht zijn op wat om ons heen gebeurt, buiten onze kern, zijn de zintuigen van geen nut om met onze aandacht naar binnen te gaan. 'Naar binnen gaan' wil zeggen dat je geen aandacht schenkt aan de informatie die de zintuigen aandragen; geluiden, beelden, geuren en elke andere sensatie die door de zintuigen aangedragen wordt. Het feit dat je zintuigen dat kunnen wil nog niet zeggen dat je er iets mee met doen. Het feit dat je benen kunnen lopen wil nog niet zeggen dat je ze constant moet gebruiken om te lopen. Je kunt ook stilstaan, gaan zitten. Je handen hoeven ook niet altijd bezig te zijn met pakken, aanraken, louter omdat ze dat zo goed kunnen. Zo ook de zintuigen. Met dat proces beginnen - de zintuigen laten rusten - kost in het begin moeite, gewoon omdat we er zo aan gewend geraakt zijn om er 'iets' mee te doen.

De eenvoudigste manier om je van je zintuigen af te wenden, is door je aadacht op je ademhaling te richten. Hoe vaak je in het begin ook afgeleid wordt, keer telkens met je aandacht terug naar je ademhaling. Volg het ritme van de ademhaling. Doe verder niets, ga mee met het ritme. Wordt je bewust van hoe de ademhaling gaat, hoe je ademt. Is je ademhaling vrij? Of voel je dat die geblokkeerd is? Maak je inademing dieper en laat je uitademing vallen. Je uitademing laten vallen wil eigenlijk zeggen, dat je niets doet met je uitademing; laat die z'n eigen gang gaan en sla het alleen maar gade. De uitademing wordt namelijk al beheerst door de zwaartekracht. Als je merkt dat de zwaartekracht niet je ademhaling beheerst, ben jij het zelf die het onder controle heeft/houdt. Waarom? Probeer het eerst één keer, gewoon je ademhaling laten vallen. Dat wordt soms ook wel een zucht van verlichting genoemd. Als je het een paar keer doet zul je begrijpen waarom dat zo genoemd wordt. Het geeft inderdaad verlichting als je niet op hoeft te letten. Dat geeft je de gelegenheid om dieper te ontspannen. Ontdek zo doende waarom er controle is of was op de ademhaling. Waarom moest de uitademing gecontroleerd worden? Het is immers afval. Wie gooit zijn vuilniszak nog een keer leeg voordat hij hem op straat zet? Zou er werkelijk iets kostbaars in kunnen zitten wat je per ongeluk weggooit? Nee, ergens diep in jou ligt een herinnering verborgen die je verteld - onbewust - dat ademen, dieper ademen, bedreigend is, gevaarlijk misschien. Lees, voor de details, Geboorte Zonder Geweld (Ned. titel Geboren Worden Zonder Pijn) van Fr. Leboyer.

Onze invloedrijkste overtuigingen zijn gevormd in de tijd dat we nog geen taal spraken; ze zijn 'gevoelsmatig' opgeslagen. Dat betekent dat je er niet via je denken, want afhankelijk van taal, contact mee kunt maken. Dat is ook de reden dat je over allerlei eventuele trauma's kunt denken en praten zonder daar contact mee te maken in jezelf als je een van die trauma's zelf zou hebben. We kunnen dus over het geboortetrauma spreken zonder gevoelens te ervaren die met onze geboorte te maken hebben. (Daarom zijn er veel mensen die het geboortetrauma ontkennen omdat ze zich 'er niets bij voor kunnen stellen'.) In contact komen met de diepste overtuigingen, is alleen mogelijk via een diepe ontspanning van lichaam en denken.

Meer informatie over de ademtechniek Spiritueel Ademen op deze pagina.