Hyperventilatie is een genezingsproces dat op gang komt zonder dat diegene die hyperventilatie ervaart, daarvoor gekozen heeft.
Er zijn twee dingen die niet verward dienen te worden :
1 - De lichamelijk verschijnselen die optreden tijdens wat een hyperventilatieaanval genoemd wordt, zoals versnelde en diepere ademhaling, (ademhaling die op hol geslagen lijkt), tintelingen, kramp, hartkloppingen en nog andere verschijnselen.
2 - De (doods)angst die daardoor opgeroepen wordt..
Dus, enerzijds gebeurt er van alles in je lichaam, en ...... er is jouw reactie, een reactie van paniek en angst. En waarom déze reactie en niet een reactie van ontspannen blijven en gadeslaan wat er in je lichaam gebeurt? Het lichaam kan zich op twee manieren bedreigd voelen: 1. in een situatie waar het voortbestaan van het lichaam bedreigd wordt (bijv. je staat op een spoorwegovergang en er nadert een trein) 2. een angstsignaal vanuit het denken. In beide gevallen reageert het lichaam met dezelfde verschijnselen; het krijgt immers een signaal dat er gevaar dreigt. In het eerste geval is dat werkelijk zo, in het tweede geval is dat denkbeeldig vanwege vroegere (onbewuste) herinnering aan het geboorteproces.
Alle verschijnselen die optreden, als je "last" hebt van hyperventilatie, zijn het gevolg van de Levensenergie die je lichaam, gevoelens en eventueel gedachten, terug in een zekere balans wil brengen. Dat gebeurt zonder dat jij daar bewust voor gekozen hebt. Dat is de reden dat je je "dood schrikt." Omdat je deze lichamelijke verschijnselen niet kent.
Daarom is er nog nooit iemand genezen van hyperventilatie en ook nog nooit iemand behandeld tegen hyperventilatie. Eenvoudig, omdat hyperventilatie ZELF het genezingsproces is van wat jij veronachtzaamd hebt, n.m. dat je nooit hebt beseft hoeveel spanning je aan het opslaan was en hoe je lichaam zich daar onder voelde.
(Het enige wat behandeld wordt, is de (doods)angst, met alle mogelijke therapieën en medicijnen, zelfs anti-depressiva. Dat heeft voor velen weer geleid tot andere symptomen die ook weer bestreden worden, terwijl het zo'n eenvoudige zaak is. (Geen enkele arts of hulpverlener die zelf nooit hyperventilatie heeft ervaren, weet waar jij het over hebt. Op z'n best hebben ze er veel over gehoord en gelezen en zit hun hoofd vol met techniese theorieen over wat er aan de hand zou kunnen zijn. Maar de werkelijke oorzaak kennen ze niet, vooral omdat ze onwetend zijn over hoe de mens werkelijk functioneert. Ontspannen tijdens hyperventileren - wat moeilijk kan zijn als je alleen bent en bang - is de eenvoudige oplossing voor de nare bijverschijnselen. Sta je ademhaling toe om spanning uit je systeem af te voeren. Neem kontakt op met iemand die de Bewust Verbonden Ademtechniek kent.))
Als je lichaam een "opslagplaats" is voor onverwerkte emoties en gevoelens, zal het niet prettig zijn om jezelf daar continue aan te herinneren. En om daar niet aan herinnerd te worden, moet je het contact met je lichaam op een heel laag pitje zetten. Dus geen of weinig aandacht besteden aan wat er in je lichaam gebeurt, als reactie op hoe jij met jezelf omgaat. De manier waarop je dat doet, is door zeer oppervlakkig te (gaan) ademen, zodat er minimaal energie door je heen stroomt. (en dat doe je onbewust, want je wist niet dat je dat deed, toch?) Hoe lager je energie, hoe minder er energetisch kan plaatsvinden, hoe minder je voelt. Als je energie hoog zou zijn, zou die energie je gevoelens duidelijk in je bewustzijn brengen, maar ook "oude" gevoelens en/of emoties.
Je denken controleert met je adem als gereedschap (onbewust) de energiestroom (je gevoelens) in je lichaam.
Als je dat jaren volhoudt, heb je geen idee meer hoe het met je gesteld is en ook met je lichaam. Maar onbewust weet je dat wel en het bewijs daarvan is dat je bang bent geworden om naar binnen te gaan bij jezelf. Bang voor wat je inmiddels allemaal hebt opgeslagen.
Hyperventilatie is dus een ingreep van BINNENUIT om de energiestroom te verhogen, en vervolgens ruimte te maken in je lichaam. Ruimte maken in je lichaam, in jezelf, betekent in de praktijk meestal spanning die in je lichaam ligt opgeslagen, loslaten. En de manier waarop is door een verdieping van je ademhaling. Hyperventilatie is het eruit pompen van grote hoeveelheden opgeslagen spanning.
Je mag je dus gelukkig prijzen dat dit proces spontaan plaatsvindt. Want het vindt alleen plaats als het ECHT nodig is. En het proces vindt plaats op een energetisch nivo. Dus voordat deze spanning zich een weg naar buiten baant via organen in de vorm van een ziekte.
MIJN EIGEN HYPERVENTILATIE ERVARING
Even terloops wil ik graag vermelden dat ik zelf alle verschijnselen die in relatie met hyperventilatie genoemd worden, ook aan den lijve heb ervaren. Drie jaar lang heeft dat geduurd. Ik ervoer het destijds als terreur; de terreur van iets wat een soort joyriding met mij deed, te pas en te onpas. Na die drie jaar besloot ik, letterlijk, op een dag, dat ik die verschijnselen "morgen niet meer heb; of ik ben dan dood of ik ben genezen." Ik was boos, kwaad beter gezegd, dat dit MIJ moest overkomen. Nooit meer in die drie jaar had ik me veilig gevoeld in "het"leven, mijn leven. De veiligheid die ik daarvoor heel mijn leven had gekend was definitief weg, althans mijn gevoel van veiligheid. In die drie jaar is er heel veel door mijn denken gegaan. Waarom "het"niet 's nachts gebeurde, als ik niet oplette? Als ik toch dood moest ( zo voelde het altijd!) waarom dan niet op een "onbewaakt"ogenblik toegeslagen? Waarom altijd tijdens feestjes, in de auto, in liften, in de drukte van een mensenmassa, tijdens popconcerten?
Genieten kon niet meer, want ik wist (dacht ik….) dat als ik zou ontspannen, mee zou gaan in zo'n "aanval", ik het loodje zou leggen.
Afijn, ik had besloten dat ik "het"morgen niet meer zou hebben. Ik had geen idee wat ik zou moeten doen (of laten) om dat voor elkaar te krijgen. Het enige wat ik zeker wist, was dat het afgelopen moest zijn, hoe-dan-ook!
Mijn vriendin, tegen wie ik mijn besluit kenbaar maakte, zei dat ik misschien eens met haar vriendin kon gaan praten, die was therapeuten en wellicht zou dat helpen. ( ik moet er even bij vertellen dat in die drie jaar niemand ooit blijk heeft gegeven van het feit dat ik soms "raar"deed; midden in een gesprek waar ik aan het woord was, weglopen en een kwartier later terugkomen…)
Ik heb gelijk die vriendin gebeld en die vond het prima als ik de andere dag 's morgens, langs kwam.
De andere morgen zat ik voor haar, op de grond. Ze vroeg me of ik iets kwijt wilde. Ik werd duizelig en vroeg of ik even mocht gaan liggen. Ong. twee uur later kwam ik weer bij bewustzijn. Ik was zo stijf als beton, kon alleen mijn ogen open en dicht doen. Alles was totaal verlamd. Ik was bij vol bewustzijn, ontspannen en dacht, "Als dit niet over gaat weet niemand dat ik nog steeds normaal ben, alles hoor, alles weet, etc."
Ze zei, "je hebt een rebirthingsessie geademd." Ik wist niet wat dat was en ook niet of ik speciaal had geademd; ik was er "even"niet. Ze zei dat ik spontaan verbonden was gaan ademen vanaf het moment dat ik was gaan liggen.
( Later bleek dat zij, beroepsmatig, een paar maanden eerder bij de eerste introductietraining over rebirthing was geweest, die geleid werd door de grondlegger, Leonard Orr. Mijn onder/bovenbewustzijn had blijkbaar perfect aangevoeld of aangestuurd dat het veilig was om in haar aanwezigheid te ontspannen en maar te laten komen wat komen moest.)
Ze vroeg hoe ik me voelde. Toen bleek dat ook mijn keel of stembanden of allebei verlamd waren. Ik kon niets zeggen. Op de een of andere manier had ik totaal geen angstige gevoelens of gedachten. Het was zoals het was. Verder gingen mijn gedachten ook niet. Ik vond het eerder fascinerend. Op een gegeven (!) moment zei ze iets, waardoor ik in de lach wilde schieten. In eerste instantie ging dat niet, ook mijn gezicht was als beton. Maar in tweede instantie stroomde ( ik kan het niet beter verwoorden) dat stijve gevoel in een fractie van een seconde uit mijn lichaam, beter gezegd, uit mijn systeem.
Ik was verbaasd over de ongelofelijke zachtheid van mijn huid. Daarna dacht ik dat ik dat zo ervoer vanwege de stijfheid daarvoor. Maar mijn vriendin vond, toen ik later thuis was, ook dat mijn huid zo zacht was als van een baby.
In ieder geval, die vreemde verschijnselen, de terreur van drie jaar, waren vanaf dat moment verleden tijd. Ik had geen hyperventilatie meer..!
En vanaf toen, het is nu zesentwintig jaar geleden, hebben die oncontroleerbare verschijnselen zich nooit meer voorgedaan. Ik heb daarna nog een aantal ademsessies gedaan, ik wilde ook wel eens weten hoe dat bij vol bewustzijn ging, en ben daarna zelf met deze ademtechniek gaan werken, tot op de dag van vandaag.
Wat voor mij duidelijk is geworden, is dat de terreur van de oncontroleerbare verschijnselen beginnen, als iemand de eerste keer in zijn/haar doodsangst schiet en vanaf dat moment in totale controle probeert te blijven, denkend dat dat de manier is om deze verschijnselen tegen te houden. Het is niet meer dan een gedachte, anders zou niemand een tweede keer last hebben van hyperventilatie. (En ik noemde het terreur omdat ik er niet om gevraagd had. Mijn 'rust' werd verstoord; de rust van leven onder controle hebben. Maar het leven is groter dan mijn gedachten erover, althans in die tijd.)
Het tegendeel is waar: vanwege de extreme controle over de onbekende gevoelens in het lichaam, door het denken, wordt ontspannen onmogelijk. De grootste angst is juist om te ontspannen; "als ik ontspan ga ik dood" is daarna de overheersende gedachte.
Als mensen "leren" omgaan met hyperventilatie wordt het daarna steeds moeilijker, in veel gevallen, om er nog vanaf te komen. Als de angst dat er iets vreselijks gebeurt als je ontspant, gevoed wordt door hyperventilatie als een kwaal te bestempelen, is ontspannen geen optie meer.
De paradox is natuurlijk dat je elke nacht, als je slaapt, ontspant. Maar op de een of andere manier is er in het denken of geheugen iets wakker geschrokken dat de angst in stand houdt. Via de ademtechniek Spiritueel Ademen of Prana Yoga, is in een ongelooflijk aantal gevallen gebleken, dat veel van de verschijnselen die bij hyperventilatie voorkomen, te maken hebben met de geboorte-ervaring.
Tot nu toe ken ik niemand en heb ik nog nooit iemand ontmoet, die zich zijn/haar hele leven al zijn/haar geboorte wist te herinneren. En dat had niets te maken met het feit dat het al zolang geleden was. De reden dat niemand zich z'n geboorte kan herinneren heeft wellicht alles te maken met het feit dat de geboorte als traumatisch werd ervaren. Kenmerk van een trauma is dat de ervaring onbewust wordt gemaakt. Veel mensen gaan hyperventileren als ze in kleine ruimtes (liften, tunnels) komen of ruimtes waar veel mensen zijn (winkels, bioscopen, popconcerten, etc.) Er treed dan een gevoel van benauwdheid op, van opgesloten zijn (baarmoeder). En onbewust weten we allemaal wat er daarna kwam: het geboorteproces. En dat is de onbewuste 'dreiging' die gevoeld wordt en door niemand verwoord kan worden.
DE MEEST VEILIGE GEDACHTE IS DAT JE DE HERINNERING AAN ELKE GEBEURTENIS OVERLEEFT. DE HERINNERING VOEGT HELEMAAL NIETS TOE AAN WAT ER OOIT AL GEBEURD IS.
Ontspannen tijdens een hyperventilatieaanval zou in één keer alle verschijnselen voorgoed tot het verleden (kunnen) laten behoren. Want, wat je dan doet is, in je denken, het risico nemen dat je dood gaat, je lichaam verlaat. Dàt risico nemen, die moed hebben om dat te doen, te ontspannen in dat gevoel waarvan je niet weet of je het gaat overleven, wordt beloond met een immens gevoel van vrede. Vrede in jezelf die er altijd was, altijd is en die je altijd zou kunnen ervaren als je constant volledig ontspannen zou kunnen zijn.
De meest veilige gedachte die je kunt hebben om te durven ontspannen, is dat je alles overleeft wat je herbeleeft. Het is een, soms driedimensionale herinnering. Driedimensionaal, omdat het niet alleen een herinnering is in gedachten, maar ook in lichamelijke sensaties, beelden, gevoelens, geluiden, geuren. Alsof je het letterlijk nog een keer meemaakt maar dan zoveel jaar later als volwassene.
Wat moet er gebeuren om iemand die, misschien al jaren, last heeft van hyperventilatie, en die geleerd heeft er mee om te gaan, te laten ontspannen? Hoe gaat iemand zich veilig voelen in zijn eigen denken en lichaam? Waarom denken we dat we veilig zijn als we "opletten?" Elke nacht kunnen we sterven en als je dit zit te lezen is dat het overtuigende bewijs dat het niet gebeurd is. Zou het misschien zo kunnen zijn dat we, met veel moeite, een levenssituatie geschapen hebben waarin we ons veilig voelden? En is dat niet de grote schok, dat we er achter komen dat we, ondanks onze inspanningen, toch blijkbaar niet veilig zijn? En is dat ook niet de reden dat we zo snel mogelijk van die vreemde verschijnselen af willen, om terug te keren naar dat schijnbare veilige gevoel. Schijnbaar, want het veilige gevoel is nu weg.
IK BEN BLIJ DAT IK GEBOREN BEN.
Ben je het daar mee eens of niet?
De waarheid is dat jij denkt en voelt en ervaart overeenkomstig je eigen overtuigingen. Elke overtuiging bewijst zijn eigen gelijk, en zegt dus niets over diegene die de overtuigingen heeft.
( lees meer hierover in Spirituele Psychologie).
Een mooi voorbeeld - en heel toepasselijk in dit verhaal - is, waarom denk je dat je dood gaat als je een hyperventilatieaanval krijgt als je niets doet? Kun je jezelf uitleggen welke gedachten er zijn die precies vertellen welk proces er dadelijk gaat plaatsvinden en tot je dood zal leiden? Waarschijnlijk niet, er is alleen de dreiging, een gevoel, angst. En die dreiging, dat gevoel, die angst, spreekt een heel duidelijke taal, nietwaar? Je reageert er tenminste onmiddellijk op. En dat terwijl er "niets aan de hand"is! (hoewel niemand zich de gevoelens kan herinneren die hij had tijdens het geboorteproces, is de hyperventilatie ervaring net zo'n proces: er gebeurt 'iets' van 'buitenaf ' en we kunnen niets doen om dat tegen te houden. Bij de geboorte waren het de weeën die ons door het geboortekanaal persten, nu is het weer een kracht die ons ergens 'doorheen' probeert te 'persen.' Mensen, wier moeder onder narcose was tijdens het geboorteproces of die later in hun leven narcose hebben ondergaan, hebben bij het hyperventileren ook vaak het gevoel dat ze bewusteloos zullen raken. In feite wordt de opgeslagen narcose stof bevrijdt uit het lichaam en naar buiten geademd.)
Nogmaals: Alles wat je ooit hebt meegemaakt, kun je veilig terug in je herinnering halen, want de herinnering voegt niets toe aan de ervaring die al beleefd is.
Ofwel: als je die ervaring destijds overleeft hebt, ( en dat is overduidelijk....) zul je de herinnering eraan ook overleven, ook al voelt het net zo angstig aan als destijds. De Waarheid over jezelf is oneindig positiever dan wat jij denkt over jezelf!
Wat je ook denkt wat hyperventilatie is, het is altijd een bewust wordings proces.
In alle gevallen wordt je gedwongen om naar binnen te kijken bij jezelf. Hoe je met jezelf omgaat - bent omgegaan. Je kunt hyperventilatie als een drempel zien waar je overheen moet. Een onaangekondigde drempel; je hebt immers nergens om gevraagd? De drempel overgaan, is een - gevoelsmatig - nieuwe onbekende wereld binnengaan. (de eerste keer dat je een nieuwe onbekende wereld binnenging was je geboorte en die schrik zit er nog steeds in. Vandaar dat je nu in paniek raakt) De wereld die JIJ heet. Het hele leven staat in het teken van Bewust worden, Bewust Zijn. En alle conditioneringen trappen op de rem, uit angst voor het onbekende nieuwe. Dezelfde doodsangst als bij de geboorte komt terug in je herinnering, ( ook al herinner je je niet dat het de angst bij je geboorte was, maar onbewust is het helemaal duidelijk: handrem aantrekken, niet bewegen....). Je probeert je eigen levensstroom te blokkeren; het reikt je iets aan waar je niet naar wil kijken, je wil terug in dezelfde "coma" als voordat er beweging in je kwam, terug naar het bekende, dezelfde tredmolen van je bestaan.
Als de angst die we bij onze geboorte gevoeld hebben, niet meer in onze herinnering zou zitten, hoe zouden we dan al het nieuwe en onbekende wat we in ons leven tegenkomen, tegemoet treden? Er is maar één manier om daar achter te komen: de angst en frustratie van ons geboorteproces helen.
Maar er is geen weg terug. Dit is Jouw Levensweg, en alles wat zich aandient op jouw levensweg, heeft met jou te maken. Je bent een individu en wat jij be-leeft was en is jouw keuze, jouw manier van kijken naar wat er plaatsvindt. Misschien heb je je altijd kunnen verschuilen tussen andere mensen, want de massa is niet geïnteresseerd in diepgang. Zelden of nooit zul je het gevoel hebben dat iemand je Werkelijk wil kennen, Werkelijk ziet zoals je bent. Maar via de hyperventilatieverschijnselen blijk je plotseling toch een uniek individu te zijn; jij "hebt' iets wat anderen niet hebben. De mensen die het dichtst bij je staan en van je houden begrijpen er niets van en kunnen je niet helpen. Je voelt je alleen staan, alleen in je eigen leven ( wat altijd al zo geweest is en altijd zo zal zijn: er is hier maar één ding aan de hand, Mijn Leven. Als je er pas op je sterfbed achterkomt dat Jouw leven uitsluitend en alleen om jou ging, is dat rijkelijk laat...)
Nogmaals: je overleeft alles wat terug naar boven komt uit je herinnering, omdat je de ervaring al overleeft hebt! Alleen deze keer ontspan je in het ervaren van de herinnering, dwars door de angst heen, zodat hij verdwijnt en de emotionele bagage, lading, ballast, voorgoed uit je systeem verdwijnt, samen met de angstige gedachten en gevoelens die daarmee verbonden waren. Laat jezelf in dit proces ondersteunen door ademleraren die je kunnen begeleiden om hier gemakkelijk doorheen te gaan. Leven is geen strijd, maar misschien heb jij geleerd van wel!
Leven gaat vanzelf, als je met de stroom van het leven meegaat en niet probeert om tegen jou levensstroom in te zwemmen.
ADEMSESSIES DOEN
Een ademsessie bestaat eruit dat je ontspannen gaat liggen en de in- en uitademing verbindt in een ontspannen, constant ritme. Dit doe je door de inademing op een zachte manier en tegelijk diep, in de borstkast te trekken en vervolgens eenvoudig ontspant in de uitademing, door de adem vrij naar buiten te laten stromen. (dat hoef je dus niet te 'doen'.) De inademing verbinden met de uitademing, zorgt ervoor dat de innerlijke adem verbonden wordt met de uiterlijke adem. De innerlijke adem kan zuiver leven, Geest, God of Zijn genoemd worden. De uiterlijke adem is de lucht en het ademhalingssysteem.
Deze manier van ademen brengt een brug tot stand tussen het fysieke lichaam en het energielichaam, wat je in staat stelt om spanningen en negatieve gedachtepatronen los te laten en je uiteindelijk in contact te brengen met je natuurlijke Goddelijkheid. Het zuivert zowel het zenuwstelsel als het ademhalingssysteem en voedt het gehele lichaam. Tevens zuivert het het energielichaam en brengt het dat in balans. (het energielichaam kan gekend worden door het eerst te ervaren; daarvoor klinkt het waarschijnlijk heel abstract)
Een ademsessie duurt gewoonlijk tussen de 1 en 2 uur, totdat degene die ademt een volledige energie cycles ervaren heeft. Het ademproces rondt zich altijd zelf af. In de eerste ademsessies kunnen er zich een grote verscheidenheid aan lichamelijke sensaties voordoen. het is daarom aan te bevelen om de eerste tien sessies te doen onder begeleiding van een ervaring ademleraar in Spiritueel Ademen, voordat je het op eigen houtje gaat proberen. (Wat waarschijnlijk toch niet zal lukken, al zijn er altijd uitzonderingen) Het is natuurlijk zo dat je altijd zelf ademt, maar totdat je volledig gewend bent aan het ademproces is de leraar er voor je om je te helpen je veilig en op je gemak te voelen.
Om enig begrip te krijgen van de Spiritueel Ademen techniek, de filosofie erachter en wat je kunt verwachten van een ademsessie, is het verstandig om lezingen en/of seminars daarover bij te wonen en op deze site de informatie op de pagina's Spiritueel Ademen en Spirituele Psychologie te lezen. Iedereen heeft verschillende ervaringen maar het kan je heel erg helpen om te weten wat de gewoonlijke reacties zijn, zowel lichamelijk, mentaal als spiritueel.
Bij veel mensen komt er tijdens de eerste sessies angst op, herinneringen aan het geboorteproces of andere negativiteit die in het lichaam opgeslagen ligt. Dit kan zich manifesteren in fysieke sensaties zoals tintelingen, verdoofdheid en krampen. Ontspannen en door deze sensaties heenademen lossen op- en bevrijden de negativiteit en daardoor worden toekomstige sessies meer directe spirituele ervaringen.
Uiteindelijk wordt de ademtechniek een middel om direct je ware essentie te ervaren, wat God of Zijn is. Het voorziet in een manier om door de illusie van afgescheidenheid heen te kijken en stelt je in staat om je eenheid met God of Zijn werkelijk te ervaren.
Een van de basisprincipes achter Spiritueel Ademen, is dat gedachten scheppend zijn. Door opgeslagen negativiteit naar de oppervlakte te brengen, helpt de ademtechniek je om negatieve persoonlijke wetten te herkennen die misschien aan het werk zijn om ongewenste situaties in je huidige leven te scheppen.
Voor sommige mensen kost het veel (zelf)processen om de verschillende negatieve geloofsystemen, die in het onderbewustzijn verzameld zijn als een resultaat van o.a. het geboorte proces of eerdere ervaringen, te herkennen, los te laten en te veranderen Anderen gaan er gemakkelijker doorheen en richten hun energie op het helen van het ene negatieve geloof dat de wortel is van alle andere negatieve geloven, namelijk de illusie van afgescheiden zijn van God of Zijn of Bron.
Voor ademsessies kun je contact opnemen met Karunesh - : telefoon: 076-5219256
Het is aan te bevelen om een afsprak te maken voor 5 tot 10 ademsessies, maar mocht je bij de eerste ademsessie al door het hyperventilatiesyndroom heengaan en je voelt je afgerond dan is het prima om het daar bij te laten.
De prijs van een ademsessie, waarvan de totale duur ong. 3 uur is, is 125 euro. Voor wie dat bezwaarlijk is maar toch deze ademtechniek aan wil leren, kan de prijs altijd in overleg besproken worden. Wellicht vergoed je Zorgverzekeraar een aantal ademsessies; neem daar contact mee op.
